Πυρκαγιές και δρόμοι πάνε πακέτο ?

Οι πυρκαγιές του φετινού Αυγούστου σε όλη την Ελλάδα αλλά κυρίως στην Αττική ήρθαν να αποτελειώσουν ότι είχε απομείνει από το πύρινο καλοκαίρι του 2007. Οι αιτίες των όλο και πιο συχνών τέτοιων φαινομένων μπορεί να είναι πολλές, η κυριότερη όμως είναι η εδώ και δεκαετίες κυρίαρχη αντίληψη όλων των κυβερνήσεων για το περιβάλλον τόσο το φυσικό όσο και το αστικό. Μια αντίληψη που αντιμετωπίζει το φυσικό και κοινόχρηστο χώρο ως εν δυνάμει πεδίο εκμετάλλευσης και κερδοφορίας, που δεν αναγνωρίζει την αξία της ύπαρξής τους. Αντίθετα υπάρχει μια προκλητική αδιαφορία για την προστασία του και την ανάδειξή του και μια πεισματική άρνηση για τη λήψη και τη χρηματοδότηση εκείνων των μέτρων και των δράσεων για την προστασία, την ανάπτυξη και την ανάδειξή τους. Σε όλες τις περιπτώσεις ο κοινόχρηστος και ο φυσικός χώρος αποτελούν το εύκολο θύμα. Είναι πολλά τα παραδείγματα τόσο στην ύπαιθρο, όσο και στα μεγάλα αστικά κέντρα.
Στην παραπάνω λογική εντάσσεται και η πρόταση για το νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας (ΡΣΑ) αλλά και των επεκτάσεων της Αττικής Οδού και της Περιφερειακής Υμηττού. Με την πρόφασης της οργάνωσης του χώρου της Αττικής και της βελτίωσης των υποδομών, έτσι ώστε να υλοποιηθεί ο στόχος του Γενικού Χωροταξικού Πλαισίου για μετατροπή της Αθήνας σε Μητροπολιτικό Κέντρο και να εξυπηρετηθούν το πλήθος των δραστηριοτήτων που θα φιλοξενούνται στη μελλοντική αυτή πόλη των 8 εκατομμυρίων κατοίκων, θα αστικοποιηθούν 200.000 στρέμματα με την ένταξή τους στο σχέδιο, (κυρίως στην Ανατολική Αττική...) καταλαμβάνοντας χώρους που για χιλιάδες χρόνια ήταν καλυμμένοι με αμπέλια και ελιές, ενώ θα παραδοθούν δασικές εκτάσεις σε σπανιότητα και έλλειψη (ελέω και των πυρκαγιών των τελευταίων χρόνων) στα ΙΧ αυτοκίνητα με τη επέκταση των αυτοκινητοδρόμων εντός της Αττικής. Είναι όμως η παραπάνω λογική ο τρόπος για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των κατοίκων της Αθήνας; Θεωρούμε πως αυτή ακριβώς η λογική είναι που έχει υποβαθμίσει τους όρους και τις συνθήκες ζωής των κατοίκων όχι μόνο της Αθήνας, αλλά και της Θεσσαλονίκης και πολλών άλλων ελληνικών αστικών κέντρων ακόμα και μικρών. Είναι η λογική που δεν αντιμετωπίζει το φυσικό και κοινόχρηστο χώρο ως αυτοτελή αξία αλλά τους θεωρεί αναλώσιμους. Είναι η λογική που συνεχίζει να προωθεί τη χρήση του ΙΧ ως βασικού μέσου μετακίνησης εντός της πόλης και που θέτει σε πρώτη προτεραιότητα την εξασφάλιση χώρου κίνησης σε αυτό.
Η ιδιότητα του τοπογράφου μηχανικού εμπλέκεται πολλαπλά στα θέματα του σχεδιασμού του χώρου και θεωρούμε ότι ο καθένας από μας αλλά και το σύνολο θα πρέπει να σταθεί απέναντι σε σχέδια και προτάσεις που θα επιβαρύνουν και θα υποβαθμίσουν την ποιότητα ζωής των κατοίκων των αστικών κέντρων. Ήδη σε πολλές περιοχές έχουν σχηματισθεί πρωτοβουλίες και κινήσεις κατοίκων και πολιτών, οι οποίοι διεκδικούν και παλεύουν να έχουν άποψη και λόγο για τα χαρακτηριστικά του τόπου που κινούνται, εργάζονται και ζουν. Θεωρούμε ότι η συνεργασία και η υποστήριξη των τοπικών κινήσεων πολιτών στα θέματα του φυσικού και αστικού περιβάλλοντος αποτελεί υποχρέωσή μας, καθώς με τον τρόπο αυτό ο σύλλογος θα αποκτήσει επικοινωνία με τα πιο δραστήρια τμήματα της κοινωνίας και θα ανταποκριθεί στην κοινωνική ευθύνη που έχει ως επιστημονικός και επαγγελματικός σύλλογος, μακρυά από συντεχνιακές λογικές απομόνωσης